beryl

Encyklopedia PWN

symbol pierwiastka chemicznego → berylu (od łacińskiej nazwy beryllium).

berylowanie, berylowanie dyfuzyjne, berylizacja,

rodzaj obróbki cieplno-chemicznej polegający na nasycaniu pierwiastkiem berylem powierzchni przedmiotów stalowych, żeliwnych lub miedzianych, w celu uzyskania twardej, żaroodpornej warstwy wierzchniej.

Bothe

[bọ:tə]

Walter, ur. 8 I 1891, Oranienburg, zm. 8 II 1957, Heidelberg,

fizyk niemiecki;

Brazylijska, Wyżyna, Planalto do Brasil,

rozległa wyżyna w Ameryce Południowej, prawie w całości na terytorium Brazylii, niewielkie skrawki w Argentynie, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju;

brąz,

stop miedzi (gęstość 7,5–9,2 g/cm³), w którym gł. dodatkiem stopowym w ilości powyżej 2% jest cyna (Sn) albo aluminium (Al), krzem (Si), beryl (Be), ołów (Pb) lub mangan (Mn), stąd nazwy: b. cynowe, b. aluminiowe (zw. dawniej brązalami), b. krzemowe itd.;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>